Het principe van gehooronderzoek is open - de overdracht van geluid en gehooronderzoek

3. Het verschil tussen de intensiteit van geluid en luidheid

Geluidsintensiteit: De intensiteit van het geluid is objectief en kan worden gemeten met een fysiek instrument (zoals een geluidsniveaumeter) uitgedrukt in eenheden van energie (de energiestroomdichtheid van de geluidsgolf) loodrecht op de voortplantingsrichting van het geluid golf per tijdseenheid.

Luidheid: Een gevoel van geluidsintensiteit dat de sterkte van de gehoororganen van een persoon beïnvloedt, wordt luidheid genoemd. Luidheid is subjectief en hangt niet alleen af ​​van de fysieke sterkte van het geluid, maar ook van de frequentie van het geluid.

Bij gelijke intensiteit klinkt het geluid van 1000 tot 4000 Hz het hardst. Buiten dit bereik, als de frequentie afneemt of toeneemt, wordt de luidheid zwakker en zwakker. Wanneer het onder de 20 Hz valt of boven de 20 kHz stijgt, is het moeilijk te horen. De eenheid van luidheid is lied (sone). Een natuurlijke toon met een frequentie van 1000 Hz en een intensiteit van 40 dB (gevoelsniveau) boven de gehoordrempel produceert een luidheid van 1 geluid. Over het algemeen wordt het geluid (zuivere toon van 1000 Hz) verhoogd met 10 dB (geluidsdrukniveau) en wordt de luidheid ervan ongeveer verdubbeld. Het is te zien dat het gevoel van subjectieve luidheid van het menselijk oor niet lineair is met de energie in het geluid, de geluidsenergie wordt bijna 4 keer verhoogd en het subjectieve gevoel van luidheid wordt verdubbeld.

Alleen omdat de door de mens waargenomen luidheid en de werkelijke geluidsintensiteit anders zijn, is het noodzakelijk om een ​​gasbeengeleidingshoortest uit te voeren, en de specifieke gehoorconditie van het menselijk oor kan worden begrepen door middel van het gasbeengeleidingshoorresultaat.